Het stadscentrum is volgestroomd met mensen. Langs de route wachten opa’s, oma’s, vaders en moeders met kinderen ongeduldig op de Oranje-stoet. Dit keer staat het publiek niet op de daken van woonboten, maar gewoon langs de kant van de weg. Het is namelijk de derde dinsdag van september, en we zijn in Den Haag. Na lang wachten klinkt er hoefgetrappel. De glazen koets met de Oranjes arriveert.
KSD tijdens Prinsjesdag (Ronald Schut)
Menig lezer slaat nu verschrikt de omslag van deze editie op. Heeft de uitgever per ongeluk de Panenka verwisseld met het blad Vorsten? Wees gerust, we zijn hier wel degelijk om voetbalredenen. Tegelijk met de koets komen namelijk de leden van een bijzonder voetbalteam voorbij. In hun vrije tijd verruilen de ruiters hun strakke uniformen regelmatig voor een voetbaltricot.
De Koninklijke Stallen Dienst (KSD) is onder andere verantwoordelijk voor het vervoer van de gouden en de glazen koets. De dienst zetelt bij Paleis Noordeinde om de hoek. In hun vrije tijd trapten de stallenjongens en de medewerkers van de hofhouding vanouds wel eens een balletje. Het tijdverdrijf leidde tot een eigen voetbalclub, eveneens KSD geheten. Zou er in de beginjaren wel eens een bal vanuit de paleistuin door een raam zijn geschoten? Ik zie het al helemaal voor me: het geërgerde gezicht van ons staatshoofd, dat door het kapotte raam het personeel gelast om een fatsoenlijk trapveldje te zoeken. Maar mijn fantasie gaat met me aan de haal. Hoog tijd om de feiten erbij te zoeken.
Duinzigt
Tot mijn verbazing zit ik er niet ver naast. De erfgoedhoeders van De Haagse Voetbalhistorie melden op hun onvolprezen website dat er begin jaren ’30 regelmatig op de binnenplaats van de stallen werd gevoetbald en dat daarbij inderdaad wel eens een ruit sneuvelde. Het mocht de animo voor het spel niet drukken, en sinds 1931 trapt het personeel in clubverband een balletje. Ter geruststelling van de belastingbetalende lezer kan ik melden dat er niet wordt gevoetbald in de buurt van de glazen koets.
Via het Zuiderpark kwam VV KSD terecht op een veldje achter de duinen, aan de rand van de wijk met de toepasselijke naam Duinzigt. Op hetzelfde terrein voetbalde vanouds nog een personeelsvoetbalclub, VV Marine. Het gezamenlijk gebruik van het terrein leidde in 2013 tot een fusie. Het clubhuis ligt enigszins verscholen in het groen. Niemand minder dan Prins Claus sloeg in 1981 de eerste paal van het huidige gebouw, waarna koningin Beatrix het bijna een jaar later officieel opende.
Links van het terrein stuit je op een waarschuwingsbord. Rechts markeert een roestig fietswrak het pad naar het voetbalveld. Het linker pad leidt naar het militair schietterrein in de duinen. De rode vlag hangt uit ten teken dat het vandaag menens is. Neem het verkeerde paadje en je bent zelf schietschijf.
KSD Marine neemt het vandaag op tegen IJVV De Zwervers uit Rotterdam. Er is redelijk wat volk op de wedstrijd afgekomen. Opvallend genoeg klinkt er zowel Engels als plat Haags langs de lijn. We zijn kennelijk in internationaal gezelschap. Ook de verslaggevers van Haaglanden Voetbal zijn present. De wedstrijd wordt begeleid door regelmatig geknal vanaf het schietterrein. In de eerste helft moeten de gastheren drie doelpunten incasseren, waarna ze er op slag van rust één tegenover zetten.
Hoofdveld KSD Marine vanaf terras gezien (Ronald Schut)
Roemrijk verleden
In de kantine springen relikwieën uit het roemrijke verleden in het oog. De beheerder blijkt zelf tot de Koninklijke Stallen-bloedgroep te behoren. Aan de muur prijkt een foto van Joop Jochems, oud-trainer en speler van KSD. Met ADO bereikte hij in 1968 de KNVB-bekerfinale, die hij met zijn team won van Ajax. Zover heeft VV KSD het zelf nooit geschopt, al speelde de club wel gewoon in de reguliere competitie van de Haagsche Voetbalbond. Sinds 1962 is het militair terrein het thuishonk. Eén van de vroege wapenfeiten (mooie term in dit verband) was het behalen van het kampioenschap van de 3e Klasse B in 1964.
Op de grasmat valt inmiddels de aansluitingstreffer van KSD Marine. Op jacht naar de gelijkmaker zetten de Hagenaars een tandje bij. Langs de lijn lopen de gemoederen bij de gasten op. Ook de aanhang van de hofhouding laat heel even de hoffelijkheden varen. In blessuretijd lopen de Zwervers nog uit tot 2-4, waarna de scheidsrechter affluit. Beide teams zoeken de kleedkamers op en het terras voor het clubhuis loopt langzaam leeg. Alleen op het militair schietterrein knallen de doelpogingen onverminderd door.
Waarschuwing schietterrein bij ingang voetbalveld (Ronald Schut)
Dit artikel verscheen in P36.
Comentarios