In februari 2020 vat Wilco Polinder het wilde plan op om alle voetbalclubs van Nederland te bezoeken. Inmiddels zijn Gelderland en Overijssel gevinckt. Panenka Magazine is benieuwd wat de man drijft om deze missie te voltooien, en gaat een dagje mee op pad: ‘Vind je 17 sportparken veel? Dat is nog niks. Mijn record is 26 bezoeken op één dag.’
Wilco benadert mij in april 2021; ik volg hem dan al een tijdje via de sociale media. De inwoner van Harderwijk vertelt dat hij alle voetbalcomplexen in Gelderland heeft bezocht en onder zijn volgers een verkiezing gaat uitzetten voor de mooiste tribune van de provincie. Of ik wil plaatsnemen in de vakjury. Ook de lezers van ons blad kunnen hun stem uitbrengen.
Als we anderhalf jaar later tijdens het redactieoverleg beslissen om een dossier te maken over voetbalverzamelaars en -statistici komt de naam van Wilco al snel op tafel. ‘Zo te horen wil je een dagje mee,’ is zijn reactie, nadat ik drie open vragen heb gesteld. ‘In februari begin ik met de provincie Drenthe.’ Enthousiast stem ik in. Als oud-jeugdspeler van VV Zuidlaren wordt dat tevens een walk down memory lane.
Tijdsplanning
Dat het ‘serious business’ is met zijn verzameldrang, wordt me helemaal duidelijk als ik een paar dagen voordat we op pad gaan het tijdschema in mijn WhatsApp ontvang. Maar liefst 17 clubs staan op zijn lijstje. Ieder bezoek duurt slechts 15 minuten. ‘De planning is ruim opgezet,’ oppert Wilco echter. ‘Dus we hebben vast wel ergens tijd voor een kop koffie onderweg.’ De aftrap is om half negen in Valthe, op een uurtje rijden van mijn huis.
08:21 Valthe
Vrolijk zwaaiend draait Wilco het verlaten parkeerterrein van VV Valther Boys op. De kennismaking is hartelijk. Wilco draagt een jasje met eigen logo. ‘Dat is handig voor als clubmensen mij zien rondstruinen. Dan zien ze dat ik geen kwaad wil.’ Na een kort kennismakingspraatje gaan we ‘aan het werk’. Het valt meteen op dat de 38-jarige vaste rituelen heeft en er een enorm tempo op nahoudt. Als een razende worden toegangshek, kassahokje, dug-outs, clubgebouw en scorebord op de gevoelige plaat gezet. Op het moment dat ik een kijkje wil nemen op het rustiek gelegen bijveld, word ik teruggefloten. ‘Veld 2 doe ik niet, dat kost te veel tijd.’
Wilco is getrouwd, vader van twee kleine kinderen, buschauffeur in Utrecht, en fan van AZ en VVOG, vertelt hij als we in de auto zitten. ‘In coronatijd zat ik veel thuis. Daar werd ik een beetje gek. Op een dag moest ik een kinderstoel uit Genemuiden ophalen. Toen heb ik onderweg de onderkomens van DOS Kampen en SC Genemuiden bekeken. Mijn vrouw belde al waar ik bleef. Een week later ben ik met VVOG letterlijk bij mij om de hoek begonnen met het rondje langs alle voetbalcomplexen van Gelderland.
08:49 Valthermond
De accommodatie en grasmat van VV Valthermond liggen er goed bij. Als Wilco klaar is met zijn ronde komt een vrijwilliger uit het kleedkamergebouw gelopen. Hij vertelt dat Ajax-voorzitter Max van Praag de tribune heeft geopend, voorafgaand aan een oefenwedstrijd tussen beide clubs. ‘Grote clubs kwamen in de jaren tachtig en negentig graag naar deze regio in Drenthe, vanwege de goede accommodaties en prachtige velden. We hebben zelfs een keer tegen FC Barcelona gespeeld,’ meldt hij trots. We krijgen koffie aangeboden, maar die slaat Wilco vriendelijk af. Voor koffie is het nog te vroeg. We moeten eerst meters maken.
Terug in de auto slaat Wilco meteen de statistieken erop na. Hij verzamelt namelijk niet alleen bezochte voetbalvelden, hij houdt ook lijstjes bij van oefenwedstrijden van amateurs tegen profs. Niet veel later komt hij met een gedetailleerde lijst van VV Valthermond op de proppen. Tussen 1981 en 1989 speelde de club maar liefst zes keer tegen Ajax. Tussen de doelpuntenmakers staan namen als Marco van Basten, Ronald Koeman, Johan Cruijff en Dennis Bergkamp. De grootste nederlaag was 2-23. In 1990 werd het grote FC Barcelona door de provincieclub op 1-6 gehouden.
09:13 Tweede Exlooërmond
Over tot de orde van de dag. We zijn aangekomen bij het complex van De Treffers ’16. Hier valt meteen het eenvoudige clubhuis op, en het omroephuisje op palen langs het hoofdveld. Wilco beklimt de trappen en maakt een paar foto’s. Daarna telt hij de stoeltjes op de twee rijen met zitjes. ‘In mijn ogen is dit wel een tribune. Omdat deze in lagen is opgebouwd.’ Er komt een boekje uit zijn rugzak tevoorschijn, en Wilco begint driftig te tellen. Het zijn 64 zitplaatsen.’
Onderweg naar de volgende locatie vertelt de enthousiaste verzamelaar dat hij vooraf de clubs nooit op de hoogte brengt van zijn voorgenomen bezoek. ‘Doordeweeks zijn de complexen meestal wel open. Vaak zijn er vrijwilligers aan het werk en sommige velden zijn hoe dan ook vrij te betreden. Als je overal een afspraak maakt kost dat te veel tijd. Af en toe moet ik over een hek naar binnen. Eén keer belandde ik zo in de brandnetels, haha. Het hoort allemaal bij het avontuur.’
09:30 Exloo
Op het enige veld van VV HOC is weinig te beleven, aldus Wilco. Mij kunnen de nostalgische dug-outs en het kunstwerk bij de kleedkamers wel bekoren. Ook maken we kennis met fenomeen scorebord met cijfers in draaischijven. ‘Die heb ik nog nooit eerder gezien,’ beweert Wilco, terwijl hij de cijfers van 1-2 aanpast naar 9-0. Vijf minuten na aankomst rijden we weer weg uit Exloo.
Wilco zoekt op zijn telefoon naar het adres van de volgende voetbalclub. ‘Ik programmeer de adressen vooraf al in mijn telefoon, maar kijk altijd wel even op de kaart of er ook een voetbalveld ligt. In het begin heb ik namelijk ook wel eens bij een voorzitter of secretaris voor de deur gestaan. Dan stond er een postadres bij de club,’ buldert hij uit.
09:40 Ees
Het veld van EEC ligt direct aan de N34 (Hunebed Highway). Hoe vaak ben ik hier al niet met de auto voorbij gereden? Het toegangshek is klassiek, in het kassahokje staat een bord met de mededeling dat de potgrond is uitverkocht. Ook hier treffen we een scorebord met draaischijven. We vermoeden dat er een regionale aanbieder achter de scoreborden zit, want in totaal treffen we vier van deze exemplaren op onze trektocht. Ook deze club laten we achter met een 9-0 overwinning.
Waar ik inmiddels de draad kwijt ben, blijkt Wilco over een fotografisch geheugen te beschikken. ‘Van alle 500 clubs die ik inmiddels heb bezocht, weet ik exact hoe het eruit zag. En ik weet van elk dorp welke club er speelt. Als ik vanavond thuis kom zet ik alle wetenswaardigheden in een Excelbestand. Of er kunstgras of gewoon gras ligt, en of er een scorebord en tribune is. Later maak ik dat het verslag erbij.’
09:58 Borger
Het sportcomplex van SV Borger is wat grootschaliger. Er waait een gure wind over het veld en het begint een beetje te regenen. In de kantine is een vrijwilliger die een gebaar maakt dat we binnen mogen komen. Wilco legt uit wat hij komt doen. ‘Ga gerust je gang,’ zegt de ietwat stugge Drent. Hij biedt zijn excuus aan voor het vele zand op de grasmat.
Zijn dagprogramma’s stelt Wilco samen via de Bosatlas van het Nederlandse Voetbal. ‘Daarin staan kaarten met een pin bij alle 2900 voetbalcomplexen van Nederland. Heel handig. Het boek is van 2018, dus de meeste informatie is nog actueel. Slechts één keer was er geen veld meer, omdat de club net was gefuseerd.’
10:12 Buinen
Bij VV Buinen springen vooral de gekunstelde dug-outs in het oog, vooral de naambordjes die zijn gemaakt van een kentekenplaat. Ik heb inmiddels zin in koffie, maar er is niemand op de accommodatie aanwezig. Zeven minuten na aankomst zitten we weer in de auto.
Groundspotten maakt dorstig en hongerig, dus neem ik snel een pakje drinken en een broodje, terwijl ik doorvraag naar zijn voorbereidingen. Zich verdiepen in de sportparken doet Wilco echter nooit. ‘Ik vind het leuk als het een verrassing is waar ik kom. Als je van te voren het internet afstruint, weet je al wat je kunt verwachten. Het is iedere keer een poort die ik open doe zonder enig idee te hebben wat zich erachter bevindt. Het enige dat ik zeker weet is dat er een veld is met twee doelen.’
10:24 VV Buinerveen
‘Yes, hier hebben ze een tribune,’ zegt Wilco, als we uitstappen. Hoewel het in de kantine donker is, blijkt er toch een vrijwilliger aanwezig die de standen bijwerkt. Zorgvuldig zet hij de cijfers en letters op hun actuele plek. Op Wilco’s vraag uit welk bouwjaar de tribune stamt, moet hij het antwoord schuldig blijven. ‘Wacht, ik bel even.’ Even later horen we hem in plat Drents praten. ‘Ie bent veurzitter, ie mott’n dat weet’n’? Haha.’ Uiteindelijk komen de heren tot de conclusie dat het 1984 moet zijn. Nadat we ons fotorondje hebben voltooid en Wilco de tribunezitjes heeft geteld, komt de hartelijke vrijwilliger naar buiten. Hij heeft nog even verder gebeld: het blijkt 1991 te zijn.
Als we van de onverharde parkeerplek afdraaien wappert het VVOG-sjaaltje aan zijn spiegel wild heen en weer. ‘Heel soms sta ik voor een dichte deur, en kom ik echt niet binnen,’ vertelt Wilco. ‘Dan stuur ik wel een berichtje naar de club. Aan het einde van mijn reis door de provincie maak ik een zogenaamd ‘Panini-rondje’, zoals dat ook gaat met het inplakken van de laatste plakplaatjes in je verzamelboek. Ik rij dan alle complexen af die de eerste keer dicht waren.’
10:49 Nieuw Buinen
VV Nieuw Buinen speelde jarenlang op een hoog amateurniveau. De oranjewitten waren tot de coronacrisis decennialang een vaste waarde in de Zondag 1e klasse F en speelden tussendoor zelfs drie seizoenen in de hoofdklasse. Het moderne, professionele sportcomplex Buunnerdrome, met comfortabele tribune en businesslounge, ingeklemd tussen een industrieterrein en een windmolenpark, is er ook naar. ‘Wow, dit is de mooiste tot nu toe,’ beweert Wilco. Nostalgicus Bodde wordt er niet vrolijk van. Voor mij is het de lelijkste.
Zijn initiatief krijgt inmiddels veel aandacht op de sociale media. ‘Veel voetballiefhebbers reageren op mijn bezoekjes. Clubs delen het ook wel eens op hun eigen pagina. Daardoor is de spin-off heel groot. Op Facebook heb ik al bijna 4600 volgers. Dat zijn er tegen de tijd dat deze editie van Panenka Magazine uitkomst vast al meer dan 5000.’
11:25 Gasselte
In het allermooiste deel van de Hondsrug ligt het voetbalveld van GKC, midden tussen de bossen. Zelfs in februari lijkt het gras hier groener. Nu word ik weer enthousiast: van het sfeervolle clubhuis, de met mos uitgeslagen doelen en het lieflijke kassahuisje. Normaalgesproken de ideale plek voor een picknick, zou je zeggen. Wij doen ons broodje echter in de auto, op weg naar onze volgende bestemming.
Wilco vertelt nu dat zijn echtgenote onderwijl ook enthousiast is geworden. ‘Nu ze ziet hoeveel aandacht ervoor is, begrijpt ze het beter. Ze ziet hoe ik ervan geniet om iedere keer weer op pad te gaan. Maar ze zal zelf nooit zo gek worden hoor,’ lacht het voetbaldier. ‘Misschien maar beter ook.’
11:40 Gasselternijveen
Het onderkomen van VV Gasselternijveen is weer een wat groter complex, dat er spic & span bij ligt, op een ondergelopen dug-out na dan. Wilco knipt een paar foto’s en gluurt even bij het clubhuis naar binnen. Ik vrees dat er weer geen koffie in zit. En inderdaad, omdat er niemand is, maken we snel rechtsomkeert richting auto.
De aandacht rondom de verkiezing van de mooiste tribune van de provincie is voor Wilco tot nog toe het hoogtepunt van zijn trektocht. ‘Bij AGOVV hangt nu een plaquette met mijn logo, midden op de tribune! En de uitslag van de verkiezing van Overijssel heb ik live gepresenteerd in de studio van RTV Oost. Dat zijn toch wel momentjes van trots.’
11:55 GieterveenBij VV Gieterveen heb ik in mijn jeugd zelf ook al eens gespeeld, maar erg bekend komt het me niet voor. Aan de kantine wordt driftig gewerkt; daar kunnen we niet heen. Ook bevindt zich een kinderdagverblijf aan de zijlijn. ‘Met kinderen moet je altijd heel erg oppassen als je foto’s maakt. Men zou kunnen denken dat je andere bedoelingen hebt. Daarom is dat jasje van mij ook handig. Evengoed maak ik nooit beelden van kinderen.’
Zijn doel is om vóór zijn 50e klaar te zijn. ‘Het wordt natuurlijk steeds ingewikkelder. Nu zijn de locaties nog dicht bij huis, maar straks komen de Waddeneilanden aan de beurt, en moet ik naar Zeeland en Zuid-Limburg. Dan gaat het allemaal niet meer zo snel.’ Nog voor ik een vervolgvraag kan stellen, zijn we op de volgende plaats van bestemming.
12:21 Eext
VV Eext is de jeugdclub van onze vormgever Bert Talens. Het nostalgische onderkomen is prachtig gelegen en het clubhuis oergezellig. Ook bij mij komen op Sportpark ‘t Veld (vage/dronken) jeugdherinneringen naar boven, vooral bij het zien van het reclamebord van Pony Bar…
Toch mis ik in Wilco’s lijst nog clubs. ‘Ik weet wat je wilt zeggen: de profclubs. Die wil ik ook doen hoor. Maar ik denk dat het beter is om eerst alle amateurclubs bij langs te gaan. Daarna heb ik zo’n indrukwekkend cv dat ik vast ook welkom ben bij de grote clubs.’
12:41 Rolde
Wie een uitwedstrijd bij VV Rolder Boys op het programma heeft staan, komt terecht in de ware voetbalhemel. Alles aan het complex is mooi: ingeklemd tussen een typisch Drentse zandverstuiving en de bossen ligt een schitterend clubhuis met rieten dak, een paar prachtige velden en een nieuwe tribune die sfeervol met hout is afgewerkt. Omdat we geen open hek vinden wurmen we ons tussen het prikkeldraad door naar binnen. Er blijkt echter toch een vrijwilliger aanwezig te zijn, die ons betrapt. In plaats van een reprimande uit te delen, nodigt de 82-jarige ons uit in de kantine. Helaas staat de koffiepot niet aan. Trots toont hij ons het schitterende complex. Ook deelt hij een leuk weetje met ons. ‘Op het pad waar jullie staan geparkeerd, laat Johan Derksen iedere morgen zijn hond uit.’ De man doet nu het hek voor ons open. ‘Dank voor jullie komst.’
Op weg naar Ekehaar vraag ik naar het ultieme doel van Wilco’s missie. Dat is nog niet helemaal duidelijk. ‘Als ik er een fotoboek van maak wordt dat wel heel dik. Of een soort encyclopedie per provincie? Wie zit daar op te wachten? Wie weet komt het eureka-moment nog. Voorlopig heb ik nog even om daar over na te denken.’
13:23 Ekehaar
De ingang van het voetbalveld van SVDB wordt enigszins versperd door een oude trekker. Wilco en ik zijn inmiddels op elkaar ingespeeld: rondje lopen, foto’s maken en door. Nadat we ook hier het draaischijven-scorebord, gesponsord door Café Popken, op 9-0 hebben gezet, zetten we koers naar de volgende bestemming.
Terug in de auto vraag ik of hij het niet leuker zou vinden om verenigingen te bezoeken als er wel wordt gevoetbald. ‘Qua werk is dat lastig, omdat ik in het weekend vaak op de bus zit. Ik hou wel van de wedstrijdambiance hoor. Aan de andere kant vind ik lege velden ook wel wat hebben. En dan kun je lekker je gang gaan. Wie weet ga ik later nog eens terug langs de leukste velden als er een wedstrijd is.’
13:41 Grollo
Bij SGO, de club van ‘de snor’ Johan Derksen, zijn weinig clubuitingen die we kunnen fotograferen. Alleen wat narcissen die in de letters van de club zijn gepoot, maar die bloeien nog niet allemaal, waardoor het nauwelijks zichtbaar is dat hier de clubnaam moet staan. Volgens Wilco heeft Derksen met de Toto-deelname in zijn programma geld ingezameld voor nieuwe dug-outs, maar die zien we (nog) niet terug. Bij het wegrijden trapt Wilco nog even op de noodrem als hij ziet dat de kleedkamers zich in de naastgelegen sporthal bevinden. ‘Nog even een fotootje.’
Op weg naar de laatste halte van onze reis neem ik nog maar een pakje drinken en een broodje, en trek vervolgens een parallel naar zijn beroep. Tenslotte ben je als lijndienstchauffeur ook telkens onderweg naar een nieuwe halte op de route. ‘Zo heb ik het nooit gezien, maar je zou het inderdaad kunnen vergelijken. Alleen heb ik alle haltes in Utrecht al vele malen gehad, en zijn de haltes bij mijn hobby telkens nieuw.’
14:06 Gieten
Aan het leuke sportpark van VV Gieten heb ik ook goede herinneringen, vooral aan de jeugdtoernooien die we er speelden. Hier worden we opgevangen door fulltime voetballiefhebber Bé Speelman, die penningmeester is van de club. Omdat we aanbeland zijn op de laatste etappe van onze rit, hebben we ruim de tijd, en nemen we voor de verandering ook een kijkje in het ballenhok, het kalkhok en de kleedkamers.
Op de terugweg naar de parkeerplaats in Valthe komt het gesprek op de volgende reis van Wilco. ‘Dat rondje maak ik weer in mijn eentje. Ik ben graag alleen onderweg; dan kan ik gaan en staan waar ik wil en in mijn eigen tempo. Ooit had ik een vriend mee…,’ proest hij uit. ‘Echt een goeie kerel hoor, maar hij bleef overal plakken. Als hij nog eens mee wil, pas ik het programma aan, of ik maan hem er wat meer vaart achter te zetten.’
15:27 Valthe
Moe maar voldaan stap ik uit Wilco’s wagen. Met de zelfontspanner maken we nog even een kiekje van ons tweeën bij het hek van VV Valther Boys. Zo hebben we ook een gezamenlijke herinnering aan deze onvergetelijke dag.
Voor mij is het mooi zo. Van die kop koffie is het nooit gekomen, maar dat mag de pret niet drukken. Vol indrukken en enthousiaste verhalen keer ik huiswaarts. Wilco gaat volgende week met evenveel moed op pad voor zijn volgende ronde. Op naar de voltooiing van Drenthe, en op naar de 2900 voetbalaccommodaties van Nederland.
Nabrander: een paar dagen later krijg ik van een Wilco een berichtje. ‘Ik kom er nu achter dat HOC twee sportparken heeft. Ik moet dus nog een keer terug naar Exloo.’
Dit verhaal verscheen eerder in Panenka 28
Begin oktober verschijnt het eerste deel van Nederlandse Velden, een 316 pagina's tellend fotoboek met een verslag van Wilco's reis over de Nederlandse Velden.
コメント