Een man, een wens, een tribune

Op zondag 12 oktober opende VV Schoonebeek haar gloednieuwe tribune, goed voor 112 zitplaatsen. Een flinke stap voor een dorpsclub waar het woord ‘tribune’ jarenlang niet eens op het wensenlijstje stond. ‘Het was nooit de bedoeling om er één te bouwen,’ blikt voorzitter Richard Eising terug. ‘Totdat ik opeens werd gebeld door iemand die vond dat het tijd werd voor een tribune. Gewoon, uit het niets. En vanaf dat moment ging het ineens snel. Een geweldige mijlpaal in de geschiedenis van onze club.’

Foto's: Peter Möhlmann

In het uiterste zuidoosten van Drenthe, tegen de Duitse grens, ligt het dorp Nieuw-Schoonebeek. Zo’n 1300 inwoners, geen supermarkt, geen bakkerij, geen tankstation. Maar sinds dit jaar wél iets bijzonders: een eigen tribune langs het hoofdveld van VV Schoonebeek.

‘Officieel heeft de tribune nog geen naam,’ zegt Eising met een grijns. ‘Maar stiekem noemen we ‘m de “Kraomers Geert Tribune”.’ Die bijnaam verwijst naar Geert Schepers, in het dorp beter bekend als Kraomers Geert. Een supporter die wekelijks langs de lijn stond om de club aan te moedigen. Precies een jaar geleden ging bij Eising de telefoon. Aan de andere kant van de lijn klonk een stem in onvervalst plat Drents: ‘Jullie willen een tribune bouwen, toch? Dat zeiden ze in de kantine. Ik wil er wel over nadenken.’

‘Ik had op dat moment geen idee wie het was of hoe hij erbij kwam,’ herinnert Eising zich. ‘Maar het zette me wel aan het denken. En toen ik erachter kwam dat het Geert was, wist ik meteen: die meent het serieus.’ Geert had niet alleen een mening, maar ook een plan. Hij wilde de tribune graag sponsoren. En zo werd zijn idee het begin van iets groots voor een klein dorp.

Geen damwand, maar een echte zoals in Duitsland

Na het verrassende telefoontje van Geert begon het balletje echt te rollen. Het bestuur van VV Schoonebeek boog zich over het aanbod en vroeg een aannemer om een offerte. En al snel werd duidelijk: dit werd geen simpele constructie van damwandplaten, maar een échte tribune. ‘Geert zag het voor zich: een stevige, degelijke tribune zoals je ze ook nog wel eens ziet bij de grotere amateurclubs in Duitsland,’ vertelt Eising.

Toen de offerte binnenkwam, fronste het bestuur toch even de wenkbrauwen. ‘Ik schrok wel van het bedrag,’ zegt Eising eerlijk. ‘Maar Geert bleef er koel onder. “Nou prima toch. Regel het maar!”, zei hij. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.’

De bouw van de tribune volgde in rap tempo. Geert volgde het allemaal vanop afstand,  letterlijk. Vaak zat hij in zijn auto aan de rand van Sportpark De Gruinte, stil toekijkend hoe ‘zijn’ tribune vorm kreeg. Hij hoefde geen schouderklopjes, geen artikelen in de krant, en al helemaal geen aandacht.

‘Geert wilde niet dat mensen zouden weten dat hij de sponsor was,’ zegt Eising. ‘Lange tijd bleef het dus een mysterie in het dorp. Al liet hij hier en daar weleens vallen dat hij “bezig was met iets moois”. Maar als club hielden wij ons stil. We wilden dat hij uiteindelijk zelf het moment kon kiezen om naar voren te stappen.’

Koffie, stoelen en een dug-out

Tijdens het bouwproces bleef Geert betrokken. Regelmatig belde hij Eising met nieuwe vragen of ideeën. ‘Dan wilde hij weten hoeveel stoelen er precies kwamen, of er een dug-out ingebouwd werd, en of mensen straks ook ergens koffie konden halen.’

Voor Geert waren het geen bijzaken. Hij dacht aan het comfort van de toeschouwers. ‘Hij vond het niks als mensen helemaal naar de overkant van het veld moesten lopen voor een bakkie,’ zegt Eising. ‘Hij wilde een koffiepunt ín de tribune. Dat paste volgens hem gewoon bij zo’n voorziening.’

Helaas bleek dat financieel niet haalbaar. Voor zo’n koffiepunt was ook een wateraansluiting nodig, en dat zou het budget fors overschrijden. Toch bleef Geert doorduwen waar het kon. Net of hij wist dat hij niet veel tijd meer had.

‘Zijn gezondheid ging langzaam achteruit,’ zegt Eising. ‘Maar hij bleef betrokken en hield de vaart erin. Het was alsof hij wilde zorgen dat alles af was zolang hij het nog mee kon maken.’

Een druilerige zondag, een stille hoofdrolspeler

Op zondag 25 mei werd de nieuwe tribune voor het eerst, zij het onofficieel, in gebruik genomen tijdens een wedstrijd van VV Schoonebeek 2. ‘Het was een druilerige dag,’ herinnert Eising zich. ‘Juist daarom bleek het meteen een uitkomst. Het publiek zat droog en keek comfortabel naar de wedstrijd. De tribune was nog niet helemaal af, maar wel klaar om te proberen.’

De officiële oplevering vond pas begin juni plaats. Maar voor Geert kwam dat moment net te laat. Op dezelfde dag dat de eerste toeschouwers plaatsnamen op de tribune die er dankzij hém was gekomen, overleed hij.

‘Als vereniging betreuren we het enorm dat hij het eindresultaat nooit met eigen ogen heeft gezien,’ zegt Eising. ‘We hadden het hem zó gegund. Maar ergens is het ook bijzonder. Dat hij precies op die dag is overleden. De dag dat zijn tribune voor het eerst echt werd gebruikt. Alsof het zo moest zijn.’

Een naam die blijft

Op 12 oktober, vlak voor de wedstrijd van VV Schoonebeek tegen VV Protos, vond de officiële opening van de tribune plaats. Zonder Geert, maar zeker niet zonder zijn aanwezigheid. ‘Hij heeft het moment zelf helaas niet meer meegemaakt,’ zegt Eising. ‘Maar we hebben zijn naam een blijvende plek gegeven, op de trap van de tribune. Wat ons betreft mag iedereen weten hoe trots en dankbaar we zijn. De Kraomers Geert Tribune is een eerbetoon aan een man met een groot hart voor het dorp en de club. We zullen hem nooit vergeten.’