In 1997 werd VVOG uit ‘mijn’ Harderwijk landskampioen van de zaterdagamateurs, en als ik eerlijk ben vind ik dat nog steeds het hoogtepunt dat ik als liefhebber van de voetbalsport in levenden lijve heb mogen meemaken. Dat heeft voornamelijk te maken met één speler uit dat elftal. Elke keer als ik met mijn vader langs het veld op Sportpark de Strokel stond, viel mijn mond open bij vrijwel al zijn acties. Voetbalt hij tegenwoordig nog? Wat weet hij nog van die tijd? Nu, bijna 26 jaar later, ben ik erg benieuwd hoe het gaat met Marcel de Haan, misschien wel de beste speler die het profvoetbal nooit heeft gekend.
Actiefoto met Jaap Stam
Meerdere keren stond ik als tiener langs de lijn op Sportpark de Strokel en bleef ik kijken naar mijn voetbalheld. Alle vriendjes om me heen wilden Kluivert zijn, of Bergkamp. Als ze een beetje verstand van voetbal hadden kozen ze voor Litmanen. In de verste verte had ik het talent en de snelheid niet, maar ik koos altijd voor Marcel de Haan. Keer op keer keken mijn vriendjes me aan. ‘Wie is dat?’, vroegen ze elke keer. De oud-speler van Voetbal Vereniging Ons Genoegen, van wie je de speelstijl het best kon omschrijven als een kruising tussen Marc Overmars en Igor Belanov, is niet te vinden op sociale media; dit maakt de zoektocht extra moeilijk. Eerst ga ik op zoek naar een foto die ik jaren geleden ergens ben tegengekomen, maar ook deze zoektocht loopt al snel spaak. Op de betreffende foto is Marcel de Haan in actie met Jaap Stam, toen nog met haar, en in het shirt van DOS Kampen. Navraag bij beide clubs levert helaas niks op. Uiteraard probeer ik meerdere kanalen, en via een presentator van RTV IJsselmond kom ik in contact met de archivaris van DOS Kampen. Die kan helpen. De betreffende foto is afkomstig uit het boek ‘Gewoon Jaap’. Het lastige is dat de schrijver inmiddels is overleden, en de uitgever failliet is gegaan. Uiteindelijk krijg ik groen licht van de samensteller van het boek. De foto is binnen, maar nu moet ik dus op zoek naar de andere hoofdrolspeler op die foto.
Whatsapp-berichtje
Naast zijn snelheid stond De Haan ook bekend om zijn mimiek. Hij beleefde elke wedstrijd zo intens, dat je eigenlijk geen scorebord nodig had om te zien hoe de wedstrijd verliep. Zijn gezicht zei genoeg. In de zoektocht naar de foto met Jaap Stam vind ik een typerende foto waarop hij, zittend op schouders van toeschouwers, het uitschreeuwt na het behalen van de zaterdagtitel. Foto’s en krantenartikelen genoeg. Nu is het tijd om de hoofdpersoon zelf te zoeken. Waar begin je een zoektocht naar iemand die geen sociale media heeft? Ik weet niet hoe het precies is gegaan, maar nadat ik het Puttense Rood-Wit ’58 (De Haans laatste club) en een plaatselijke kerk in Putten een mail heb gestuurd, word ik plotseling verrast met een whatsapp-berichtje.
‘Hallo Wilco, ik begreep dat je naar mij op zoek bent. Wat kan ik voor je doen? Groeten, Marcel de Haan’
Ik sta net op het punt om naar mijn werk te gaan en krijg dus gewoon een appje van mijn jeugdheld! De speler die mij heeft leren houden van het voetbalspel, stuurt mij gewoon op een doordeweekse dag een berichtje. Op dat moment ontstaat er een glimlach op mijn gezicht die er wekenlang niet af te krijgen is. In eerste instantie twijfelt Marcel of hij wel de aangewezen persoon is voor een interview. ‘Het kampioenschap hebben we met het hele team behaald,’ geeft hij terecht aan. Maar als ik hem duidelijk maak dat het ook een zoektocht naar hem is, spreken we een dag af om bij te kletsen. Dat kan natuurlijk op geen andere plek dan langs het veld van VVOG. Een paar maanden later is het zover en kunnen we elkaar de hand schudden. Hij heeft een rugtas vol met krantenartikelen, vaantjes en zelfs een wedstrijdshirt meegenomen. Genoeg materiaal voor een fijn gesprek over die tijd. De aanwezigheid van de kampioensschaal is natuurlijk de kers op de taart.
In een rijtje met Filippo Inzaghi
Om het ijs te breken geef ik hem meteen de foto. Marcel begint te lachen. ‘Toevallig keek ik vanmorgen nog naar deze foto. Wat het grappige is… Op deze foto maak ik de sliding, terwijl Jaap altijd degene was die dat deed.’ We lopen intussen richting de kantine voor een warme bak koffie. Onderweg haal ik een citaat van de oud-speler van onder andere Manchester United en AC Milan erbij. ‘Klopt het dat hij jou één van zijn beste tegenstanders heeft genoemd?’ Marcel knikt lachend. ‘Ja, ik sta in een rijtje met onder andere Filippo Inzaghi. Niet slecht hè?’ Mijn jeugdheld zit vol met verhalen. Vooral van het seizoen 1996-1997 weet hij veel details nog. ‘Weet je Wilco, in maart wonnen we met 4-1 van mijn oude club SDC Putten, en pas toen kreeg ik het idee dat er misschien wel een kampioenschap in zat. Een maand later stonden we met de kampioensschaal in onze handen,’ lacht Marcel als hij terugdenkt aan die tijd. ‘Daarna gingen we met FC Lisse en GVVV de strijd aan om die daar.’ Hij wijst naar de schaal die naast ons ligt.
Nooit met hoofd gescoord
Als klein jongetje kwam hij als jeugdspeler van SDC Putten regelmatig naar Sportpark de Strokel, en keek hij altijd naar het schitterend gelegen hoofdveld. Toen hij de aanbieding kreeg om voor VVOG uit te komen twijfelde hij in eerste instantie wel of hij buiten het eigen dorp mocht spelen. ‘Gek hè? Dat is tegenwoordig meer regel dan uitzondering.’ Er wordt ons nog een bakje thee aangeboden als Marcel nog een raar feitje op tafel legt. ‘Weet je dat ik voor VVOG nooit met mijn hoofd gescoord heb? Mijn 79 doelpunten waren allemaal met de voet. Daarvoor heb ik bij Rood-Wit ’58 wel met het hoofd gescoord.’ Zo blijven de anekdotes rondvliegen, en vliegt de tijd voorbij. Ook bij de parkeerplaats gaat het gesprek verder, maar hier scheiden helaas ook onze wegen. Wel belooft hij me nog wat videobeelden te sturen, waaronder een schitterend doelpunt van hem, de 1-0 tegen SDC Putten. De bijgevoegde tekst zegt genoeg over het mooie karakter van Marcel de Haan. ‘De 3-0 is een schitterend doelpunt van het hele team.’
Dit verhaal verscheen eerder in Panenka 31
Begin oktober verschijnt het eerste deel van Nederlandse Velden, een 316 pagina's tellend fotoboek met een verslag van Wilco's reis over de Nederlandse Velden.
Comments