Zijn wedstrijdbezoek was pas geslaagd wanneer er grote hoeveelheden fakkels waren afgestoken. Wie er won of welk niveau het duel had, was totaal ondergeschikt. De sfeer, en dan met name de fraaie sfeeracties van de harde kern, daar was het hem om te doen.
Ik heb Frank diverse keren meegehad om mijn groundhopreizen. Vooral Polen en de Balkan waren zijn favoriet. Daar was de ambiance rauw en had je de meeste kans op vette pyro. Doekje over de ultras, bivakmutsen op en fakkelen maar. Prachtige foto’s en filmpjes leverde het op: het ultieme genieten voor Seggel.
Hij kon dan ook strontchagrijnig worden wanneer de ultras nét zijn derby-bezoek boycotten of wanneer er om onduidelijke redenen een keer geen sfeeracties waren. Buiten de matches om zat hij vol verhalen: over zijn cluppie De Graafschap, over de rockscène en over het leven, altijd vol humor, passie en gedrevenheid.
Zondag appten we nog. Mijn vader, die hij kende van een groundhopreis naar Praag, was 80 geworden, en hij wilde hem persoonlijk feliciteren. ‘Oh, wat attent,’ zei pa. ‘Ik vond aan Frank zo geweldig dat hij iedere dag na werktijd trouw naar zijn zieke moedertje ging.’ En vooral zó zal ik Mr. Pyro ook herinneren: als een warmbloedig en sociaal mens.
Groot is de schok van zijn totaal onverwachtse overlijden. Een sfeeractie zal nooit meer hetzelfde zijn. De groundhopscène is een uniek, markant en geliefd lid verloren.
Rust zacht, lieve Frank.
